του Εμμανουήλ Μακρυγιωργάκημέλους ΔΣ Συλλόγου Πολυτέκνων Ν.Ηρακλείου
Το δημογραφικό πρόβλημα της πατρίδας μας ήδη άρχισε να αφήνει τα σημάδια του στην κοινωνία μας. Το διαπιστώνει κανείς στα σχολεία μας, στην εργασία, στο στρατό, στην επαρχία. Σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, γίνεται ιδιαίτερη αναφορά στις επιπτώσεις που θα έχει η γήρανση του πληθυσμού και ιδιαίτερα το ασφαλιστικό σύστημα κάθε χώρας και τα οικονομικά αδιέξοδα που θα δημιουργηθούν. Η Ελλάδα κατατάσσεται στις έξι πρώτες χώρες υψηλού κινδύνου για δημογραφική κατάρρευση.
Το 1980 η Ελλάδα ήταν ανάμεσα στους πρωτοπόρους της Ε.Ε. στη γονιμότητα και κατείχε τη δεύτερη θέση μαζί με την Ισπανία και την Πορτογαλία. Τότε ο δείκτης γονιμότητας, δηλαδή ο αριθμός των παιδιών ανα γυναίκα σε αναπαραγωγική ηλικία, ήταν 2,1 παιδιά, στοιχείο που συνέβαλλε στην ανανέωση των γενεών και στην αύξηση του πληθυσμού. Είκοσι χρόνια αργότερα, ο δείκτης γονιμότητας έπεσε στο 1,29 , με αποτέλεσμα η Ελλάδα να βρίσκεται στην 11η θέση στην Ε.Ε.
Έχοντας υπόψη αυτά τα στοιχεία για τη γονιμότητα στη χώρα μας, αν δεν ληφθούν τα κατάλληλα μέτρα, η επιδείνωση των πολλών και σοβαρότατων κοινωνικών προβλημάτων που έχουν εμφανιστεί θα είναι αναπόφευκτη.
Η ύπαρξη της πατρίδας μας οδηγείται σε μαρασμό. Η προσφορά των πολυτέκνων είναι πολύτιμη και ανεκτίμητη. Οι περισσότεροι Έλληνες προσφέρουν τις υπηρεσίες τους ανάλογα με τη θέση που έχουν κοινωνικά καταξιωθεί και είναι σημαντικές και άξιες. Το έμψυχο και ανθρώπινο δυναμικό που προσφέρουν οι πολύτεκνοι στον τόπο δεν μπορεί να έχει μέτρο σύγκρισης. Αυτή την ώρα η χώρα μας, πάνω απ' όλα έχει ανάγκη από αυτό το δυναμικό για να επιβιώσει και να συνεχίσει τον προορισμό της.
Το κέντρο του κόσμου είναι η οικογένεια και γιατί όχι η πολύτεκνη οικογένεια; Γιατί λοιπόν να είναι παραμελημένη;
Μπορεί κανείς να αμφισβητήσει ότι οι πολύτεκνες οικογένειες με τα όσα προβλήματα αντιμετωπίζουν καθημερινα, δεν είναι οι στυλοβάτες του έθνους;
Ότι οι πολύτεκνοι γονείς δεν είναι αληθινοί καθημερινοί ήρωες;
Η πολιτεία θα πρέπει να τους βραβεύει και να τους αμοίβει για την πολύτιμη προσφορά τους, να τους έχει σε ιδιαίτερη εκτίμηση και να τους προβάλλει ως παράδειγμα προς μίμηση.
Η θεωρητική και ηθική στήριξη δεν επαρκεί πέρα από τα πενιχρά οικογενειακά επιδόματα. Χρειάζονται λοιπόν γενναία μέτρα για την αντιμετώπιση του δημογραφικού προβλήματος και της υπογεννητικότητας όπως η στέγαση, η διασφάλιση εργασίας, φορολογικές ελαφρύνσεις, βοήθεια σπουδών, επαγγελματική αποκατάσταση κλπ.
Μόνο έτσι θα ξαναζωντανέψει η ύπαιθρος που ολοένα και ερημώνει.
Μόνο έτσι θα επαναλειτουργήσουν τα σχολεία που διαρκώς κλείνουν και συρρικνώνονται.
Μόνο έτσι θα ανοίξουν οι παιδικές χαρές και οι φωνές των παιδιών θα ακούγονται ξανά στις γειτονιές.
Έχουμε υποχρέωση πρώτη η πολιτεία και ύστερα ο καθένας από εμάς, να στηρίξουμε και να ενισχύσουμε το έθνος μας, το οποίο κληρονομήσαμε από τους προγόνους μας και να μην επιτρέψουμε να γίνουμε μειονότητα μέσα στην ίδια μας την πατρίδα.
